Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego
W otoczeniu przepięknego lasu bobrzeckiego znajdują się XIX wieczne kopanki, w których można zobaczyć naturalną ropę naftową czyli czarne złoto. Spacerując alejkami ukazywać się będą unikatowe urządzenia związane z przemysłem naftowym, rafineryjnym i gazowniczym pochodzące z XX wieku. We wnętrzach budynków można przenieść się w czasy kiedy na kopalni pracował jeszcze sam Ignacy Łukasiewicz. A to wszystko dzięki nowoczesnym ekspozycjom multimedialnym.
Kilka faktów o muzeum
- Muzeum znajduje się na terenie najstarszej na świecie nadal działającej kopalni ropy naftowej.
- Pośrodku kopalni oraz Muzeum stoi kamienny obelisk ustawiony przez Ignacego Łukasiewicza w 1872 r. na pamiątkę założenia kopalni.
- W Muzeum zachowały się dwa oryginalne szyby naftowe z XIX wieku o imionach „Franek” i „Janina”.
- Muzeum zajmuje obszar 20 hektarów.
Do najcenniejszych zabytków muzealnych należą obiekty, pochodzące z czasów Ignacego Łukasiewicza:
- Obelisk ufundowany w 1872 roku przez Ignacego Łukasiewicza.
- kopanka Franek, wykonana ręcznie około 1860 roku do głębokości 50 m, a następnie w latach późniejszych pogłębiona za pomocą wiertnicy ręcznej do głębokości 150 m.
- kopanka Janina; ręcznie wykopana do głębokości 132 m, a następnie pogłębiona wiertnicą ręczną do głębokości 250 m; do dziś jest eksploatowana.
- warsztat mechaniczny z 1864 roku, o konstrukcji drewnianej, który służył do obsługi wierceń metodą udarową. Znajdują się w nim najprostsze maszyny obróbcze
- Budynek Administracyjny kopalni tzw. Dom Łukasiewicza z 1865 roku, w którym zorganizowano ekspozycję apteczną. Prezentowane są tam również słuchowiska poświęcone historii odkrycia nafty i założenia kopalni ropy naftowej w Bóbrce. W budynku zgromadzono kolekcję lamp naftowych, fotografii oraz ekspozycję geologiczną.
- drewniana kuźnia kopalniana z 1856 roku; we wnętrzu znajdują się dwa paleniska zbudowane z cegły, podsycane za pomocą skórzanego miecha z lat 1890-1895; wyposażona jest w stare narzędzia kowalskie;
- zrekonstruowana wiertnica ręczna z 1862 roku, służąca do wiercenia metodą udarową płytkich otworów.
Wśród zabytków muzealnych w Bóbrce znajdują się także obiekty:
- kotłownia z końca XIX wieku o konstrukcji drewnianej, która dostarczała pary do napędu urządzeń kopalnianych. W kotłowni znajduje się kocioł płomienicowy.
- wiertnica typu kanadyjskiego z 1885 roku, napędzana lokomobilą parową.
- wiertnica udarowa typu Bitków z 1923 roku.
- urządzenia wiertnicze typu SM;
- urządzenia wiertnicze obrotowe typu Trauzl OP-1200, N1400S;
- pompy, sprężarki dawnej konstrukcji;
- kieraty do grupowego pompowania odwiertów: z 1890 roku oraz z okresu międzywojennego;
- zbiór gazomierzy domowych i przemysłowych;
- aparatura laboratoryjna;
- zbiór narzędzi do wierceń obrotowych.